Papież Franciszek
Drodzy Bracia i Siostry, dobrej niedzieli!
Dziś jest wielkie święto Kościoła Rzymu, który narodził się ze świadectwa Apostołów Piotra i Pawła i został użyźniony ich krwią oraz krwią licznych męczenników. Także w naszych czasach, na całym świecie są chrześcijanie, którzy za sprawą Ewangelii stają się wielkoduszni i odważni, nawet za cenę życia. Tak więc istnieje ekumenizm krwi, niewidzialna, a głęboka jedność Kościołów chrześcijańskich, które wszak nie żyją jeszcze w pełnej i widzialnej komunii ze sobą. Dlatego w to podniosłe święto chcę potwierdzić, że moja posługa biskupia jest służbą dla jedności i że Kościół Rzymu jest zobowiązany przez krew świętych Piotra i Pawła do tego, by służył w miłości komunii wszystkich Kościołów.
Skałą, od której Piotr otrzymuje także swoje imię, jest Chrystus. Kamień odrzucony przez ludzi, a który Bóg uczynił kamieniem węgielnym. Ten Plac i Bazyliki Papieskie św. Piotra i św. Pawła mówią nam, że to przemienienie ciągle trwa. Znajdują się one na obrzeżach niegdysiejszego miasta, „za murami”, jak mówi się do dziś. To, co nam się jawi jako wielkie i chwalebne, wcześniej było odrzucone i wypędzone, gdyż było sprzeczne z mentalnością świata. Ten, kto postępuje za Jezusem, idzie drogą Błogosławieństw, gdzie ubóstwo w duchu, cichość, miłosierdzie, łaknienie i pragnienie sprawiedliwości, działanie na rzecz pokoju spotykają się z oporem, a nawet z prześladowaniem. A jednak chwała Boga jaśnieje w Jego przyjaciołach i kształtuje ich na drodze od nawrócenia do nawrócenia.
Więcej…Wielki Post- środa popielcowa 2024
Bracia i Siostry. Obrzędem posypania głów popiołem w Środę Popielcową rozpoczęliśmy Wielki Post. W tym szczególnym czasie Kościół kieruje do nas wezwanie: "Nawracajcie się i czyńcie pokutę".
Nawrócenie gr. metanoia to przede wszystkim przemiana umysłu. Polega na całkowitej przemianie człowieka: jego sposobu patrzenia na Boga, świat i na siebie.
W okresie Wielkiego Postu wskazywana jest nam duchowa droga, będąca przygotowaniem do ponownego przeżywania wielkiej tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Ta droga rozwija trzy podstawowe kierunki, w których wyraża się duchowość człowieka, a przede wszystkim nasza wola i wolność.
1. Kierunek „na zewnątrz”, jako panowanie „nad sobą”; zwycięstwo woli nad ludzką zmysłowością. Czyli „post”. Dotyczy on w pierwszym rzędzie codziennego pokarmu, ale trzeba go także rozciągnąć na inne sfery naszego życia: alkohol, tytoń, język, telewizje, internet; może na post od tego co cię pochłania, co cię nadmiernie angażuje - co sprawia, że nie masz czasu dla Boga, dla rodziny – a nawet dla siebie samego. Post jest ćwiczeniem, które ma doprowadzić do tego, że człowiek będzie rzeczywiście panem siebie, rozporządzającym mądrze swoimi siłami i swoim czasem. Pościć to znaczy zrobić w sobie maksymalnie dużo miejsca dla Boga, wyrzucić wszystko, co przeszkadza Bogu być w człowieku tak, jak On tego pragnie.
2. Kierunek „ponad siebie”, w którym wyraża się nadprzyrodzony charakter naszego ducha, czyli „modlitwa”. Kieruje ona naszą uwagę na Boga, wyczula nasz wewnętrzny słuch na Jego głos, pamięć o Nim, pozwala się z Nim spotkać. Dzięki niej człowiek wchodzi w głęboką relację z Bogiem, on sam i jego świat poszerzają się do wymiarów nieskończonych, wszystko zostaje w nim oczyszczone i nasycone światłem, pięknem i łaską.
Pomyśl, co uczynić, by w tym czasie znaleźć wreszcie czas na modlitwę, udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej, na Gorzkie Żale? Pomyśl, jak zmienić swoją modlitwę tak, by była ona miła Bogu i pomagała tobie w nawróceniu?
3. Kierunek „ku drugiemu”, w którym ludzkie „ja” otwiera się na drugich, czyli „jałmużna”. Pomaga nam wyjść z ciasnego kręgu egoizmu, dostrzec innych i konkretnie im pomóc w ich potrzebach. Jałmużna – to nie tylko rzucony pieniądz do żebrzącej dłoni bezdomnego. Jałmużna to każdy gest miłości i dobroci wobec tych, którzy są obok ciebie. Być może rzadko spotykamy obok siebie kogoś bardzo biednego, żebrzącego o chleb, ale może częściej spotykamy ludzi żebrzących i pragnących dobroci, współczucia, przebaczenia.
Pięknne wezwanie do jałmużny znajdujemy w księdze Tobiasza: "Jak ci tylko starczy, według twojej zasobności dawaj z niej jałmużnę! Będziesz miał mało - daj mniej, ale nie wzbraniaj się dawać jałmużny nawet z niewielkiej własności! Tak zaskarbisz sobie wielkie dobra na dzień potrzeby, ponieważ jałmużna wybawia od śmierci i nie pozwala wejść do ciemności. Jałmużna bowiem jest wspaniałym darem dla tych, którzy ją dają przed obliczem Najwyższego. [...] Lepiej jest dawać jałmużnę, aniżeli gromadzić złoto. Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z każdego grzechu. Ci, którzy dają jałmużnę, nasyceni będą życiem". (Tb 4,7-11).
Pomyśl, do jakiej jałmużny wzywa cię Bóg w tym czasie Postu? Pomyśl kto tak naprawdę czeka na Twoją litość; kto pragnie, byś okazał mu zainteresowanie? Kto oczekuje Twojego wyjścia na przeciw? Komu wreszcie przebaczysz?
Tylko człowiek nawrócony jest w stanie wypełnić pokutę. Czyli najkrócej mówiąc tak realizować przykazanie miłośco aby wypełniać te przestrzenie dobrem, gdzie do tej pory czynił jakieś zło.
Pasterka 2023
Tajemnica Bożego Narodzenia kryje prawdę o tym, że Syn Boży stał się człowiekiem, aby w ciele ludzkim dokonać zbawienia rodzaju ludzkiego za grzech Adama i za grzechy jego potomków: "A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas". Nie przestając być Bogiem, Syn Boży stał się człowiekiem. Jako Bóg jest wieczny, nieskończony, wszechobecny i wszechmocny. Jako człowiek jest ograniczony czasem, przestrzenią i mocą. Jako Bóg jest Panem śmierci. Jako człowiek jest jej poddany.
Rekolekcje Adwentowe 15-18 grudnia 2023
Rekolekcje Adwentowe poprowadził o. Bogusław Zero ze Zgromadzenia Misjonarzy Afryki.