Zapraszamy na naszą stronę facebookowa 
Papież Franciszek
Rozważanie1 listopada 2024 /wiara.pl
Dzisiaj, w uroczystość Wszystkich Świętych, Jezus w Ewangelii (Mt 5, 1-12) głosi dowód tożsamości chrześcijanina. A co jest dowodem tożsamości chrześcijanina? Błogosławieństwa. Jest to nasz dowód tożsamości a także droga do świętości (por. Adhort. apost. Gaudete et exsultate, 63). Jezus ukazuje nam drogę – drogę miłości, którą On sam przeszedł pierwszy stając się człowiekiem, a która jest dla nas zarazem darem Boga i naszą odpowiedzią. Darem i odpowiedzią.
Jest darem Boga, bowiem, jak mówi św. Paweł, to On uświęca (por. 1 Kor 6, 11). I dlatego, to Pana przede wszystkim prosimy, żeby nas uświęcił, żeby uczynił nasze serca podobnymi do swojego Serca (por. Enc. Dilexit nos, 168). On swoją łaską nas uzdrawia i uwalnia od wszystkiego, co nam nie pozwala kochać tak, jak On nas kocha (por. J 13, 34), aby, jak mówił bł. Karol Acutis, w nas było coraz „mniej ja, żeby zostawić miejsce Bogu”.
A to prowadzi nas do drugiego punktu – naszej odpowiedzi. Ojciec niebieski w istocie ofiarowuje nam swoją świętość, lecz jej nam nie narzuca. Zasiewa ją w nas, pozwala nam poczuć jej smak i zobaczyć piękno, ale potem czeka na naszą odpowiedź. Zostawia nam wolność kierowania się Jego dobrymi natchnieniami, zaangażowania się w Jego plany, przyswojenia sobie Jego uczuć (por. Dilexit nos, 179) i oddawania się, jak On nas uczył, na służbę innych, z coraz bardziej uniwersalną miłością, otwartą i skierowaną ku wszystkim, otwartą i skierowaną ku całemu światu.
Więcej…Fatima maj 2024
Tradycyjnie 13 maja 2024 roku zebraliśmy się w naszej parafialnej świątyni na wspólnej modlitwie za wstawiennictwem Pani z Fatimy
Msze celebrował razem z księżmi naszej parafii i różaniec drogami naszego osiedla prowadził Misjonarz Biały ojciec Bogusław Zero.
W czasie homilii zwrócił uwagę na wielką wartość pokoju na świecie ale także w sercu każdego człowieka. Nawet w czasie prześladowń i wojny można zachować pokój w sercu, który przybliża nas do Boga.
Czytaj więcej...
Triduum Paschalne 2024
Największe misteria ludzkiego odkupienia sprawuje Kościół co roku począwszy od Mszy wieczornej Wielkiego Czwartku aż do Nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania. Czas ten słusznie jest określany jako Triduum Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i wskrzeszonego. Nazywa się go Triduum Paschalnym, ponieważ uobecnia się wtedy i uskutecznia misterium Paschy, to jest przejścia Pana z tego świata do Ojca. Przez sprawowanie tego misterium w znakach liturgicznych i sakramentalnych Kościół jednoczy się wewnętrznie z Chrystusem, swoim Oblubieńcem./liturgia.pl/
Rezurekcja (z łac. resurrectio – zmartwychwstanie)
Wielki Post- środa popielcowa 2024
Bracia i Siostry. Obrzędem posypania głów popiołem w Środę Popielcową rozpoczęliśmy Wielki Post. W tym szczególnym czasie Kościół kieruje do nas wezwanie: "Nawracajcie się i czyńcie pokutę".
Nawrócenie gr. metanoia to przede wszystkim przemiana umysłu. Polega na całkowitej przemianie człowieka: jego sposobu patrzenia na Boga, świat i na siebie.
W okresie Wielkiego Postu wskazywana jest nam duchowa droga, będąca przygotowaniem do ponownego przeżywania wielkiej tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Ta droga rozwija trzy podstawowe kierunki, w których wyraża się duchowość człowieka, a przede wszystkim nasza wola i wolność.
1. Kierunek „na zewnątrz”, jako panowanie „nad sobą”; zwycięstwo woli nad ludzką zmysłowością. Czyli „post”. Dotyczy on w pierwszym rzędzie codziennego pokarmu, ale trzeba go także rozciągnąć na inne sfery naszego życia: alkohol, tytoń, język, telewizje, internet; może na post od tego co cię pochłania, co cię nadmiernie angażuje - co sprawia, że nie masz czasu dla Boga, dla rodziny – a nawet dla siebie samego. Post jest ćwiczeniem, które ma doprowadzić do tego, że człowiek będzie rzeczywiście panem siebie, rozporządzającym mądrze swoimi siłami i swoim czasem. Pościć to znaczy zrobić w sobie maksymalnie dużo miejsca dla Boga, wyrzucić wszystko, co przeszkadza Bogu być w człowieku tak, jak On tego pragnie.
2. Kierunek „ponad siebie”, w którym wyraża się nadprzyrodzony charakter naszego ducha, czyli „modlitwa”. Kieruje ona naszą uwagę na Boga, wyczula nasz wewnętrzny słuch na Jego głos, pamięć o Nim, pozwala się z Nim spotkać. Dzięki niej człowiek wchodzi w głęboką relację z Bogiem, on sam i jego świat poszerzają się do wymiarów nieskończonych, wszystko zostaje w nim oczyszczone i nasycone światłem, pięknem i łaską.
Pomyśl, co uczynić, by w tym czasie znaleźć wreszcie czas na modlitwę, udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej, na Gorzkie Żale? Pomyśl, jak zmienić swoją modlitwę tak, by była ona miła Bogu i pomagała tobie w nawróceniu?
3. Kierunek „ku drugiemu”, w którym ludzkie „ja” otwiera się na drugich, czyli „jałmużna”. Pomaga nam wyjść z ciasnego kręgu egoizmu, dostrzec innych i konkretnie im pomóc w ich potrzebach. Jałmużna – to nie tylko rzucony pieniądz do żebrzącej dłoni bezdomnego. Jałmużna to każdy gest miłości i dobroci wobec tych, którzy są obok ciebie. Być może rzadko spotykamy obok siebie kogoś bardzo biednego, żebrzącego o chleb, ale może częściej spotykamy ludzi żebrzących i pragnących dobroci, współczucia, przebaczenia.
Pięknne wezwanie do jałmużny znajdujemy w księdze Tobiasza: "Jak ci tylko starczy, według twojej zasobności dawaj z niej jałmużnę! Będziesz miał mało - daj mniej, ale nie wzbraniaj się dawać jałmużny nawet z niewielkiej własności! Tak zaskarbisz sobie wielkie dobra na dzień potrzeby, ponieważ jałmużna wybawia od śmierci i nie pozwala wejść do ciemności. Jałmużna bowiem jest wspaniałym darem dla tych, którzy ją dają przed obliczem Najwyższego. [...] Lepiej jest dawać jałmużnę, aniżeli gromadzić złoto. Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z każdego grzechu. Ci, którzy dają jałmużnę, nasyceni będą życiem". (Tb 4,7-11).
Pomyśl, do jakiej jałmużny wzywa cię Bóg w tym czasie Postu? Pomyśl kto tak naprawdę czeka na Twoją litość; kto pragnie, byś okazał mu zainteresowanie? Kto oczekuje Twojego wyjścia na przeciw? Komu wreszcie przebaczysz?
Tylko człowiek nawrócony jest w stanie wypełnić pokutę. Czyli najkrócej mówiąc tak realizować przykazanie miłośco aby wypełniać te przestrzenie dobrem, gdzie do tej pory czynił jakieś zło.
