Papież Franciszek
Tekst papieskiej homilii. Pasterka 2019
„Nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło” (Iz 9, 1). To proroctwo pierwszego czytania urzeczywistniło się w Ewangelii: istotnie, podczas gdy pasterze czuwali nocą na swoich ziemiach, „chwała Pańska zewsząd ich oświeciła” (Łk 2,9). W noc ziemi pojawiło się światło z nieba. Co oznacza to światło pojawiające się w ciemności? Podpowiada to Apostoł Paweł, mówiąc nam: „ukazała się łaska Boga”. Tej nocy ogarnęła świat łaska Boga, która „niesie zbawienie wszystkim ludziom” (Tt 2,11).
Ale czym jest ta łaska? To Boża miłość, miłość, która przemienia życie, odnawia historię, wyzwala od zła, wlewa pokój i radość. Tej nocy ukazała się nam miłość Boga: to Jezus, w Jezusie Najwyższy stał się maluśkim, abyśmy go miłowali. W Jezusie Bóg stał się Dzieciątkiem, aby pozwolić nam Go objąć. Ale wciąż możemy zadać sobie pytanie, dlaczego święty Paweł nazywa przyjście Boga na świat „łaską”? Aby powiedzieć nam, że jest ono całkowicie darmowe. Podczas gdy tutaj na ziemi wszystko wydaje się odpowiadać logice dawania aby mieć, Bóg przybywa darmo. Jego miłości nie można negocjować: nie uczyniliśmy nic, aby sobie na nią zasłużyć i nigdy nie będziemy w stanie jej wynagrodzić.
Ukazała się łaska Boga. Tej nocy zdajemy sobie sprawę, że kiedy nie stanęliśmy na wysokości zadania, On stał się dla nas maleństwem, kiedy troszczyliśmy się o swoje sprawy, On przyszedł między nas. Boże Narodzenie przypomina nam, że Bóg stale kocha każdego człowieka, nawet najgorszego. Mnie, tobie, każdemu z nas dzisiaj mówi: „Kocham cię i zawsze będę cię kochał, jesteś cenny w moich oczach”. Bóg cię kocha nie dlatego, że słusznie myślisz i dobrze postępujesz; po prostu cię kocha. Jego miłość jest bezwarunkowa, nie zależy od ciebie. Możesz mieć błędne wyobrażenia, możesz je połączyć ze wszystkich kolorów, ale Pan nie rezygnuje, by ciebie miłować. Ileż razy uważamy, że Bóg jest dobry, jeśli jesteśmy dobrzy i że karze nas, jeśli jesteśmy źli. Tak nie jest. Pomimo naszych grzechów nadal nas miłuje. Jego miłość się nie zmienia, nie obraża się; jest wierna, jest cierpliwa. Oto dar, jaki znajdujemy w Boże Narodzenie: ze zdumieniem odkrywamy, że Pan jest wszelką możliwą bezinteresownością, wszelką możliwą czułością. Jego chwała nas nie oślepia, Jego obecność nas nie przeraża. Urodził się ubogi we wszystko, aby nas zdobyć bogactwem swojej miłości.
Zapraszamy na godzinę Miłosierdzia Bożego w kościele codziennie (także w niedziele) o godzinie 15.
Więcej…Diecezjalne spotkanie grup Kolędników Misyjnych
W Tarnobrzegu, w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy odbyło się diecezjalne spotkanie grup Kolędników Misyjnych. Byliśmy i my
Adoracja styczeń 2020r
Podczas Wieczoru Uwielbienia wielbilismy Boga wspólnym śpiewem kolęd.
Boże Narodzenie 2019
Cał Adwent można było wesprzeć finansowo chorą Eryczkę. Na niedzielnej Mszy św. KS. Proboszcz przekazał pieniądze w wysokości ponad 5500 zł Fundacji "Bo w nas jest moc" na ręce p. Justyny. Wszystkim, którzy włączyli się w akcję, podziękowała p.Justyna oraz rodzice Eryczi i Igi.Dziękując za wielkie serce, za każdy grosz, który sprawi, że mała Eryczka będzie mogła funkcjonować jak jej siostra bliźniaczka. Pamiętajmy różnież o Eryczce w modlitwie. Bóg zapłać
„Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemiężcy jak w dniu porażki Madianitów. Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona”.( Iz 9,1-3.5-6)
Pasterka
Pasterka swoją nazwę zawdzięcza pasterzom, którzy jako pierwsi przybyli do groty w Betlejem. Radosną nowinę przyjścia na świat Zbawiciela, Anioł z nieba oznajmił właśnie pastuszkom, pilnującym swoich owiec. Bez wahania udali się oni do miasta dawidowego, gdzie znaleźli „Dziecię owinięte w pieluszki i położone w żłobie”.
Adwent 2019
Choinka nadziei
Eryczka ma 17 miesięcy, jest cudowną, radosną dziewczynką, podobnie jak Jej siostra bliźniaczka. Eryczka ma hemimelię strzałkową- bardzo rzadką wadę nóżki występującą raz na 50 000 tys. urodzeń. Oznacza to, że w prawej nóżce dziecka brakuje całkowicie kości strzałkowej, kość piszczelowa jest skrócona i wygięta, co powoduje deformację stopy, która posiada tylko trzy paluszki. W tym momencie życia skrót wynosi ok 7 cm. Jeszcze kilka lat temu lekarze proponowali w takich przypadkach amputacje… kalectwo na całe życie. Dziś jest nadzieja, że po kosztownym i wieloletnim leczeniu Eryczka stanie na " własną nogę". Eryczkę czeka długoletnie leczenie, podzielone na kilka etapów. Pierwsza operacja przewidziana jest na wiosnę 2020 roku i będzie to operacja rekonstrukcji stopy oraz prostowanie piszczeli. Kolejne operacje będą dotyczyły wydłużania piszczeli, tak aby krótsza nóżka „goniła” wzrost zdrowej nogi. Leczenie, rehabilitacja, przewidziane operacje, wyjazdy do Poznania, gdzie Eryczka będzie operowana to ogromne koszty, których rodzice dziewczynek nie są w stanie sami udźwignąć.
Otwórzmy nasze serca i podzielmy się z potrzebującą Eryczką pamiętając , że każde oblicze bliźniego, szczególnie potrzebującego, nosi w sobie podobiznę Syna Bożego.
Dowolną ofiarę można złożyć do puszki i zabrać bombkę, która ozdobi naszą choinkę.
Rekolekcje adwentowe w dniach od 6 do 8 grudnia, które prowadzi o. Bogusław Natan ze Zgromadzenia Ojców Białych, pracujących w Afryce.
Te adwentowe dni niech umocnią nas w oczekiwaniu na przyjście Pana.
Fragmenty listu pasterskiego Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka na Adwent
Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską, do świątyni Boga Jakuba!
...Ten dzień przypomina nam podstawową prawdę naszej wiary: Jezus zmartwychwstał i żyje. Dzisiejsza niedziela jest także pierwszą niedzielą Adwentu, a więc czasu, w którym naszą myślą wybiegamy ku wieczności, oczekując powtórnego przyjścia Syna Człowieczego; czasu, od którego rozpoczyna się nowy rok liturgiczny i duszpasterski; czasu, który chcemy dobrze przeżyć, aby i tym razem owocnie przygotować się do Uroczystości Narodzenia Pańskiego.
W pierwszym czytaniu usłyszeliśmy zapowiedź proroka Izajasza o końcu czasów. Wraz z narodzinami Chrystusa, Jego Śmiercią i Zmartwychwstaniem, rozpoczęły się w historii świata czasy ostateczne. Nastała pełnia czasów (Ga 4,4). Święty Paweł poucza nas: noc się posunęła, a przybliżył się dzień (Rz 13, 11-). I choć nie znamy dnia powtórnego przyjścia Chrystusa, wezwani jesteśmy, aby się na nie przygotować: bądźcie gotowi, bo w chwili, w której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie (Mt 24, 44). Cóż oznacza dla nas to wezwanie? Czym jest owa gotowość, do której Chrystus nas dzisiaj zaprasza? Na jakie przyjście powinniśmy się przygotować?
Święty Bernard (+1153) nauczał, że potrójne jest przyjście Pana. (…) w pierwszym swoim przyjściu Chrystus stał się naszym odkupieniem, w drugim ukaże się jako nasze życie, a pomiędzy tymi dwoma jest On naszym wytchnieniem i pocieszeniem. Czasy, w których żyjemy – wbrew temu, co może nam się wydawać – są naznaczone Bożą obecnością. Od nas zależy, czy w Jezusie Chrystusie szukać będziemy wytchnienia i pocieszenia, czy też damy się zwieść różnorakim pokusom. Od nas zależy też, na ile potrafimy Go rozpoznać i przyjąć.
Teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu.
Noc się posunęła, a przybliżył się dzień.
Adwent, który rozpoczęliśmy, jest również czasem przygotowania do Uroczystości Narodzenia Pańskiego. Wyczekujemy jej z nadzieją i radością. Czy jednak będzie ona dla nas prawdziwie radosna i niosąca nadzieję, to zależy od naszej gotowości spotkania się z Tym, którego narodziny będziemy świętować. Być gotowym spotkać się z Chrystusem oznacza oczekiwać Jego przyjścia nie tylko na końcu czasów, ale przede wszystkim już teraz. Dlatego pamiętajmy o przygotowaniu naszych serc. Nie chodzi przecież tylko o wdzięczne wspominanie przeszłości czy choćby najpiękniejszą zewnętrzną oprawę czekających nas świąt. Chodzi o to, oby dokonało się dla nas wszystkich – jak mówił na Jasnej Górze papież Franciszek – dla każdej i każdego z nas przejście wewnętrzne, Pascha serca ku stylowi Bożemu ucieleśnionemu przez Maryję: działać w miłości i w bliskości towarzyszyć, z prostym i otwartym sercem. Taki jest bowiem styl Boży ucieleśniony przez Maryję.
Życzę więc, aby nadchodzący czas Adwentu przygotow i czasania do nawiedzenia był dla nas wszystkich czasem błogosławionym. Każdego dnia otwierajmy nasze serca Jezusowi Chrystusowi, który jest naszym wytchnieniem i pocieszeniem.
Msza w pierwszą niedzielę Adwentu i poświęcenie opłatków.
